Το μαύρο βελούδο του ουρανού φόρεσες
ξεγέλασες το φεγγάρι το έβαλες στεφάνι
Τυλίχτηκες με του άνεμου την εσάρπα
χορεύοντας θαμπώνεις τα άστρα
Σμιλεύεις το όνειρο του νου, ξέπνοη η νυχτιά
ανάλαφρο χάδι η αύρα .
Στη μνήμη του χρόνου και της αγρύπνιας αφήνεσαι
με χρώμα καθρεπτίζονται τα όνειρα σου
Σκέψη μου, ανυψώνεσαι
Όταν το φως της ρίχνει η αυγή …σύννεφο που φεύγει και σκορπίζει
Ατενίζοντας τον ουρανό, ο χρόνος του ταξιδιού τελειώνει στη ελπίδα.
ΕΡΑΤΩ
5/3/10
Είσαι εκεί μέσα στο όνειρο
Είσαι αλλού μέσα στου όχλου την βοή
Στο φιλί του ανώνυμου
και σε αυτόν που πάντα για σένα είναι εκεί
Πάνω σου άτσαλα
σώματα θα προσγειωθούν
Γι αυτό γίνε εσύ χώμα γόνιμο
Άδοξα τα άνθη τους πριν μαραθούν
Γυναίκα μεσολάβησε στον άντρα και την γνώση
σαν προβολή του Όφι
Δυστυχώς ο πλούσιος τω πνεύματι
έβαλε στόχο ιδανικό Θεό
Γυναίκα γίνε η ανασταλτική αιτία
γιατί τελειώσανε τα αστεία
Ο στόχος άλλαξε και μετατράπηκε σε από μηχανής Θεό
Παύλος Σιδηρόπουλος
